حوزۀ دیپلماسی علم و فنّاوری(دعف) دارای قلمرو مفهومی نوپایی دارد و با وجود قوّت قلمرو کاربردی، فاقد ادبیات نظری درخور در متون علمی و دانشگاهی است. دانشگاههای علوم انسانی به دلیل تعامل بیشتر با مسائل سیاسی. همواره مدّ نظر دستگاههای سیاست خارجۀ کشورها بوده‌اند و قبل از ورود دانشگاههای فنی و مهندسی و علوم پزشکی، زمینه‌ساز تعاملات بین‌المللی تلقی شده‌اند. هدف: هدف از انجام پژوهش پیشِ رو، علاوه بر شناسایی عوامل مؤثر بر دعف، ارائۀ چارچوب توسعۀ آن از طریق ظرفیتهای دانشگاههای علوم انسانی ج.ا.ایران بود. روش: در این مقاله، نخست به شناسایی درخت دانش عوامل مؤثر بر تأثیرگذاری دانشگاههای علوم انسانی کشور بر توسعۀ دعف پرداخته شده. سپس با استفاده از رویکرد مدلسازی تفسیری- ساختاری به سطح‌بندی عوامل و در نهایت، با استفاده از نرم‌افزار دیمتل به اندازه‌گیری شدت روابط بین عوامل در سطوح مختلف اقدام شده است. یافته‌ها: پنج سطح کلی زمینه‌ها، موانع، علل و لوازم، راهبردها و پیامدها و شدت روابط بین آنها و متغیّرهای درونی آنها ارائه شده است.
نظرات (۰)